มัวแต่ยุ่งกับถ่ายรูปจนลืมดูรอบๆข้าง ในป่าลึกที่ต้องเดินเท้าเป็น กิโล เข้ามา เลยเพิ่งรู้ตัวว่า มีเพียงผมคนเดียวอยู่ในป่าลึก แห่งนี้ ยังโชคดีที่เวลานี้ยังเป็นช่วงบ่าย ยังไม่มืด มิฉะนั้นคงอันตรายแน่

น้ำตกแม่สุรินทร์ ในมุมนี้น่าจะดูดีที่สุดเท่าที่ผมจะพยายามกระโดดไป-มาหลายรอบ บนสายน้ำตกแห่งนี้

ผมอยู่ห่างไม่ถึง 15 เมตร เข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้แล้ว เพราะละอองน้ำตก เต็มเลนส์หน้ากล้องไปหมด

ใช้เวลาเดินเท้าแบบรีบเร่ง ก็ 1 ชม.พอดี หายเหนื่อยเมื่อ เบื้องหน้าของผมคือ สายน้ำตกความสูง 200 เมตร อยู่ไม่เกิน 30 เมตร ผมต้องกระโดดข้ามไปบนโขดหินสองฝั่งเพื่อให้ตัวเองเข้าถึงตัวน้ำตกให้มากที่สุด

เสียงน้ำก้องไพร ผมเดินลัดเลาะตามสายน้ำไปเรื่อยๆ เห็นเพียงนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินสวนมา เหงื่อโชคเต็มตัว สงสัยว่ายังต้องเดินอีกไกล

สังเกตุสายน้ำดูแล้ว น้ำใสแจ๋วไหลมาจากป่าดงดิบอย่างแท้จริง

และในที่สุด ผมก็เลือกที่เดินเข้าหาตัวน้ำตก ทั้งที่รู้ว่าต้องใช้เวลามากถึง 2-3 ชั่วโมงไป-กลับ ก็ตาม

ผมลังเลอยู่นานว่าจะเดินไปถ่ายรูปที่ตัวน้ำตกแม่สุรินทร์ ด้านล่างหรือไม่ เพราะเพียงด้านบนก็เห็นชัดเจนสวยงามอยู่แล้ว

น้ำตกแม่สุรินทร์ เป็นน้ำตกขนาดใหญ่

มีน้ำไหลตลอดทั้งปี นับว่าเป็นน้ำตกที่สูงที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศ เกิดจากแม่น้ำสุรินทร์ มีธรรมชาติรอบด้านเป็นภูเขาสูงชันไหลลงมาเป็นสายยาวจากหน้าผาสู่หุบเขา สูงประมาณ 180-200 เมตร การเดินทางใช้ได้เฉพาะฤดูแล้งและฤดูหนาว ตั้งอยู่ห่างจากอำเภอขุนยวม ประมาณ 38 กิโลเมตร ตั้งอยู่บ้านแม่สุริน ตำบลแม่อูคอ อำเภอขุนยวม โดยเดินลงไปตามเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติประมาณ 1,350 เมตร

น้ำตกแม่สุรินทร์ ถ่ายจากลานที่จอดรถ หากต้องการเข้าถึงตัวน้ำตกต้องเดินเท้าเข้าไปประมาณ 50-60 นาที