สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่
ที่ทำการคณะกรรมการพัฒนาตลาดเก้าห้อง
คุณศิริพรรณ ตันศักดิ์ดา โทร. 08 -1828-8695
หรือที่ทำการผู้ใหญ่บ้านหมู่ที่ 2 โทร. 0-3558-7044
ชุมชนตลาดเก้าห้อง โทร. 081 – 7634133 / 081 – 7042183

ตลาดล่าง มีอายุประมาณ 104 ปี ลักษณะเป็นห้องแถวไม้ 2 ชั้น แบบสถาปัตยกรรมจีนโบราณ สร้างโดยนายบุญรอด เหลียงพาณิช
ที่นี่เคยเป็นศูนย์กลางการค้าขายที่เจริญรุ่งเรืองในอดีต

สถานที่ท่องเที่ยวในตลาด : หอดูโจร พิพิธภัณฑ์บ้านเก้าห้อง ของเก่าโบราณบ้านมหาเจริญ (นาฬิการ และตะเกียง)
ที่เนี่เป็นที่ถ่ายละคร ภาพยนต์ และสารคดี เช่น ลอดลายมังกร ดงดอกเหมย อยู่กับก๋ง

ตลาดกลาง สภาพเดิมเป็นโรงสีของนายทองดี ต่อมาสร้างเพิ่มเติม อีก 10 ห้อง มีรูปแบบสถาปัตยกรรมจีน ในอดีตมีท่าเรือที่สำคัญในการขนส่งซื้อขายสินค้าข้าวสาร อีกทั้งยังมีท่าเรือในการรับส่งชาวบ้านในตลาดรวมถึงหมู่บ้านใกล้เคียงที่ต้องการเดินทางไปยังตัวเมือง จ.สุพรรณบุรี, บางกอก(กทม.) ฯลฯ
ปัจจุบันตลาดกลางมีอายุประมาณ 74 ปี เคยใช้เป็นที่ถ่ายภาพยนต์ ละคร และโฆษณามาแล้วมากมาย เช่น
อั้งยี่, 7 ประจันบาน, อยู่กับก๋ง, แม่เบี้ย

สิ่งที่น่าสนใจได้แก่
โรงสีเก่า
เรือนไม้เก่า
เครื่องพิมพ์โบราณอายุร่วม 80 ปี (โรงพิมพ์ไพโรจน์)
บ้านสะสมเหล้าเก่า

ตลาดเก้าห้อง : มีอยู่ 3 ประเภท ประกอบด้วย
ตลาดบน
ตลาดกลาง
และ
ตลาดล่าง
-------------------------------
ตลาดบน มีอายุประมาณ 74 ปี ลักษณะเป็นห้องแถวไม้ 2 ชั้น คุมด้วยหลังคาสูง แบบสถาปัตยกรรมจีนปนไทย ประมาณ 20 ห้อง พระชาญสุวรรณเขตเป็นผู้สร้าง
สิ่งน่าสนใจ ได้แก่
-สถาปัตยกรรมเรือนไม้โบราณ 2 ชั้น
-ฮู้ใหญ่โบราณ เดิมที่ชาวบ้านตลาดบนมักเจ็บไข้ได้ป่วยและเสียชีวติอยู่บ่อยๆ เนื่องจากเชื่อกันว่าเกิดมาจากที่เมรุวัดลานคาตั้งตรงข้ามกับตลาดต่อมาจึงให้ซินแสมาตรวจดูว่าเกิดจากสาเหตุใด ภายหลังซินแสได้แนะนำให้สร้างฮู้ขึ้นตั้งไว้บนชื่อ เพื่อเป็นการแก้เคลิด และป้องกันภัญสิ่งไม่ดีต่างๆ ไม่ให้เข้ามาหลังจกานั้นเป็นต้นมา ชาวบ้านตลาดบนจึงอยู่อย่างสงบสุขเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน
-ชักรอก (ม่านบังแสงที่สะท้อนถึงภูมิปัญญาชาวบัานในอดีต)

ร้านของเฮียบุญชู
เฮียบุญชูเป็นคนที่นี่ อากง อาม่าของแกอยู่ที่ตลาดเก้าห้อง ส่วนตัวแก มักจะมาบายมะม่วงดองกับไส้อั่วปากทางเข้าตลาดตลาด

ไส้อั่ว....อร่อยมาก
แกบอกว่ามาเก้าห้อง ต้อง ชิม ไม่ซื้อไม่ว่า
แต่ชิมแล้วต้องซื้อกลับ เพราะอร่อย
ผมไม่ได้ชิมหรอก แต่กลิ่นเครื่องเทศหอมมาก เลยต้องซื้อกลับ

ร้านขายขนมเปี๊ยะ (ร้านตั้งกุ้ยกี่ หรือร้านจันอับ) ขนมขึ้นชื่อ ตลาดเก้าห้อง ผมชิมแล้วอร่อยดี

ความเก่าความเป็นไทย ความรู้จักมักคุ้นระหว่างผู้ซื้อและผู้ขาย ทำให้ร้านค้าเหล่านี้ยังคงอยู่ ณ ที่แห่งนี้

ของสะสมเก่าๆ ในร้านเจริญสวัสดี

ธภัณฑ์เก้าห้อง
พิพิธภํณฑ์ของเก่าเก็บ เอกชน โดยร้านเจริญสวัสตี อยู่ฝั่งตรงข้าม
เจ้าของใจดี ให้การต้อนรับไทยทัวร์พร้อมเล่าประวัติของเก่าสะสมแต่ละชิ้นอย่างละเอียด

ส่วนใหญ่เป็นของใช้จริงในชีวิตประจำวันในอดีต 40-60 ปีก่อน

ลักษณะบ้านเรือนที่นี่ บ้านไม้ทรงไทย แบบ 1-2 ชั้น
เสาทีวีต้องสูง เพื่อรับสัญญาณได้ชัดขึ้น
กำแพงด้านนอกเป็นสังกะสี หน้าบันบนประตูด้านบันเป็นตะแกงด้วยไม้หรือลวด เพื่อระบายลม ประตูบ้านเป็นแบบบานพับทำด้วยไม้
ผู้เฒ่าผู้แก่ผู้หญิง ใส่เสื้อคอกระเช้า มักออกมานั่งหน้าระเบียงบ้าน รับลมเย็น สนทนากับคนบ้านใกล้เรือนเคียง

คนหนุ่มสาวไม่ค่อยได้อยู่ที่นี่แล้ว ออกไปทำงานกันในกรุงเทพฯเป็นส่วนใหญ่ นับวันจะหาดูวิถีชีวิตแบบนี้ได้ยากมากขึ้นเรื่อยๆ

บ้านเก้าห้อง เป็นหมู่บ้านเก้าห้อง เก่าแก่ในประว้ติศาสตร์ มีอายุประมาณ 150 ปี ชาวบ้านส่วนใหญ่สืบเชื้อสายมาจากเมืองเวียงจันทร์ เชียงขวาง อพยพมาตั้งแต่สมัย ร.3 ปัจจุบันเรียกตนเองว่า ไทยพวน มีภาษาพูดของตนเองเป็นภาษาลาวพวน ผู้คนบริเวณนี้ได้รับการกล่าวขานว่าขยันขันแข็งมากซึ่งหัวหน้าของชาวลาวพวนคนหนึ่งได้รับการแต่งตั้งบรรนาศักดิ์เป็น "ขุนกำแหงลือชีย" ทำหน้าที่เป็นนายกองเก็บส่วยและยังมีประเพณีเป็นของตนเอง เช่น ประเพณีกำฟ้า ประเพณีบั้งไฟไทยพวน

นอกจากนี้ยังมีคนจีนที่อพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐานพร้อมกันโดยพิ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันอย่างสงบสุขและมีงานประจำปีของศาลเจ้าพ่อและเจ้าแม่ทั้ง 3 ตลาดซึ่งถือได้ว่าเป็นชุมชนที่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติ วัฒนธรรม ทั้ง ไทย จีน ลาวพวน
-------------------------------------------------------------------
ภาพศาลเจ้า

ในอดีตตลาดเก้าห้องนอกจากจะเป็นศูนย์กลางการค้าขายแล้วยังเป็นศูนย์กลางการคมนาคม ทางน้ำที่สำคัญ ผู้คนจากพื้นที่ใกล้เคียงที่จะเดินทางหรือไปทำการค้าขายตัวในเมืองสุพรรณบุรีและกรุงเทพฯ จะต้องมาลงเรือโดยสารที่ตลาดเก้าห้อง เพราะสมัยก่อนหนทางยังไม่เจริญจึงต้องใช้การคมนาคมทางน้ำเป็นหลัก ตัวผมเองในสมัยยังเป็นเด็กเคยไม่เยี่ยมญาติ แถวสามชุก ก็ต้องเดินทางด้วยเรือ นั่งเนานป็นชัวโมง
--------------------------------------
ทิวทัศน์โดยรอบ จากจุดชมวิวน บนหอโจร

บนลานดาดฟ้า มีรูปปั้นดูเหมือนสิงห์มากกว่า แต่ตามประวัติว่าเป็นเสือ อยู่ประจำทั้งสี่มุม
ผมถ่ายมาครบ ด้านหน้าขวาเป็นตลาด ด้านหน้าซ้ายเป็นตลาดและวัด
ด้านหลังซ้ายเป็นแม่น้ำท่าจีน และบ้านเก้าห้อง
ด้านหลังขวาเป็นม่น้ำท่าจีนและวัด

หอดูโจร (สถาปัตยกรรมจีน)
เป็นหอิฐถือปูน ขนาดกว้าง 3 x 3 เมตร สูงเท่าตึก 4 ชั้น ชนบนเป็นลานดาดฟ้า ชั้น 2-3 มีรูเจาะไว้รอบผนัง 4 ด้าน เพื่อไว้สำหรับส่องปืนซุ่มยิงโจรที่จะมาปล้น โดยนายบุญรอด เหลืองพานิช เป็นผู้สร้างขึ้น ใช้เวลาก่อสร้าง ราว 1 ปี เศษ ซึ่งมีพระยารามราชภักดี เจ้าเมืองสุพรรณบุรีในสมัยนั้นได้ทำพิธิเปิดเมื่อปี พ.ศ.2477
เหตุที่สร้างหอนี้มาเพื่อป้องกันโจรผู้ร้ายซึ่งขณะนั้นมีโจรชุกชุมมาก เช่น โจรมเหศวร เสือดำ ฯลฯ จะให้ชายฉกรรจ์เข้าเวรยามที่ป้อมคอยระวังโจรที่จะเข้ามาปล้นตลาด
หอนี้จะมองเห็นทัศนียภาพได้ในระยะไกลไม่ว่าทั้งทางบกและทางน้ำ เมื่อสร้างหอนี้เสร็จทำให้โจรไม่กล้าเข้ามาปล้นตลาดเก้าห้องอีกเลย
ต่อมาในปี พ.ศ. 2477 นายบุญรอดได้สร้างป้อม ซึ่งกว้างประมาณ 4 เมตร ยาวประมาณ 4 เมตร มี 5 ชั้น ชั้นบนสุดเป็นดาดฟ้า แต่ละชั้นบริเวณฝาผนังของทุกด้านมีรูกลมโต ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 นิ้ว โดยมีพระยารามราชภักดี เจ้าเมืองสุพรรณบุรีในสมัยนั้นมาเป็นผู้ทำพิธีเปิด เหตุที่สร้างป้อมขึ้นมาเพราะในระยะนั้นพวกโจรหรือที่เรียกว่า “เสือ” หลายคนออกปล้นฆ่าตามริมน้ำท่าจีนเสมอ จึงได้สร้างป้อมไว้สังเกตการณ์และมีการเตรียมการป้องกันการปล้นสะดมของเสือทั้งหลายด้วย ถ้าเสือมาคนจะขึ้นไปประจำอยู่ในป้อมตามชั้นต่างๆเอาปืนส่องยิงตามรูทั้ง 4 ด้านของป้อม เพื่อต่อสู้กับเสือที่มาปล้น และจากคำบอกเล่าของยายของผู้เขียนเอง เล่าว่าในสมัยสงครามโลก เวลากลางคืนจะมียามขึ้นไปคอยสังเกตการณ์ บนป้อม ถ้ามีเครื่องบินบินมาก็จะส่งสัญญาณให้คนในตลาดหรี่หรือดับตะเกียงเพื่อไม่ให้เครื่องบินมองเห็นไฟ จะได้ไม่ทิ้งระเบิดลงมา
---------------------------------
ภาพช่องสอดปืน และดูโจร

หอดูโจร

สภาพบ้านเรือสองฝั่งน้ำ

ตลาดเก้าห้อง