ท่องเที่ยว 
ที่พัก 
ร้านอาหาร 
ช้อปปิ้ง 
ประเทศ 
บล็อก 
สถานที่ใกล้เคียง 
“”
**นี่เป็นรีวิวครั้งแรก ผิดพลาดประการใดต้องขออภัย ด้วยนะครับ ส่วนรูปแทบไม่มีวิวสถานที่ท่องเที่ยว มีแต่รูปข้าพเจ้าและผองเพื่อนต้อง ขออภัย อีกเช่นกัน**
เมืองวังเวียงเป็นเมืองท่องเที่ยวยอดนิยมแห่งใหม่ของประเทศลาว เป็นส่วนหนึ่งของแขวงเวียงจันทน์ ตั้งอยู่ในภาคกลางของประเทศ อยู่ห่างจากนครเวียงจันทน์มาทางทิศเหนือราว 160 กิโลเมตร
หลังจากศึกษารีวิว จากพันทิป มาหลากหลายกระทู้ ก็ถึงเวลาที่ คนว่างงานอย่างข้า ต้องลุกขึ้นมา จัดเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า เตรียมตัวไปเยือนประเทศเพื่อนบ้านกันเสียหน่อย งานนี้ข้าตัดสินใจว่าจะเดินทางแบบเซฟงบให้มากที่สุด เพื่อจะได้เอาเงินที่เหลืออันน้อยนิด มาลงกับการเที่ยว แบบ โหด มัน ฮา ณ.วังเวียง โดยทริปนี้ 3 วัน 2 คืน (ไม่รวมเดินทาง) โดยวางงบ 3000 บาท
ข้าตัดสินใจเลือกการเดินทางด้วยรถไฟ เฮ้ย!! รถไฟไทย ใช่เราเดินทางด้วยรถไฟไทย ที่ถูกขนาดนาม ถึงการถึงที่หมายปลายทางแบบตรงเวลา (ขำ) เราเลือกเดินทางออกจาก กรุงเทพฯ (หัวลำโพง) ในวันที่ 27/08/58 เวลา 20.45 น. จะมาถึงจุดหมายปลายทางอย่าง จังหวัดอุดร ในวันที่ 28/08/58 เวลา 7.33 น. ใช้เวลาเดินทางโดยประมาณ 11 ชั่วโมงนิดๆ (ไปคิดกันเอาขี้เกียจนับ) หลังจากออกเดินทางจากหัวลำโพง ในใจก็คิดว่าจะมาทัน รถที่จะเข้าวังเวียงไหม แต่!! เฮ้ยมึง!! ผิดคาดรถไฟไทย มาถึงก่อนเวลาหมาย 3 นาที เยสโด้ววว !!!
หลังจากลงรถที่สถานีรถไฟอุดรฯ ก็ตัดสินใจเดินเท้า ใช่! เดินเท้า! ไม่ต้องตกใจ บอกแล้ว "ทริปเดินวนไปวังเวียง" ใช้เวลาเดินจากสถานีรถไฟอุดร - มาถึงบขส. ประมาณ 5-10 นาที (จำไม่ได้เว้ย แต่มันแป็บเดียว) พอมาถึง บขส. สิ่งแรกที่ต้องทำคือ วิ่งไปซื้อตั๋วรถเข้าวังเวียง เพราะ!!!!!!! แม่งมีวันละรอบ นั้นคือ เวลา 8.30 น. ต่อวันเท่านั้น พอเดินไปถึงจุดจำหน่ายตั๋วระหว่างประเทศ เห้ย!!! เชี้ย!!! คนยาวเชียวแหละ แถวไม่ขยับ อยากจะกรี๊ด แต่!!! คนเยอะข้าอาย ยื่นรออยู่สักพัก ได้ข้อสรุปว่าตั๋วหมด อิดอก!! รีบมาแล้วนะหึ!! เลยต้องเปลี่ยนแพลนเดินทาง คือเลือกซื้อตั๋วรถระหว่างประเทศ อุดรฯ-เวียงจันทร์ ในราคา 80 บาท (เที่ยว 9.00) เดินทางไปถึงเวียงจันทร์ โดยประมาณ 11.00 น. (ประมาณนะไม่ได้จำขนาดนั้น) เชี้ย!! พอมาถึงเข้ากับชื่อทริปเลย ข้าเดินวน ไม่รู้จะไปทางไหน (ขำ) จนมีพี่ตุ๊กๆ มาเสนอโปรโมชั่น ให้ไปรถทัวส์ของเขาในราคา 320 บาท (ไปก็ไปวะ) กระโดดขึ้นสามล้อ คุณพี่ตุ๊กๆ บอกเสียค่ารถ คนละ 40 บาท เฮ้ย!!! ใจเย็นพี่ ตั้งสติ เมื่อกี้พี่ไม่ได้บอกว่าเสียตังค์เนอะ คุยไปคุยมาได้ข้อสรุปว่าไม่ต้องจ่าย (เฮ้!! เรื่องราวดีๆ) พอไปถึงท่ารถ มีเรื่องตื่นเต้นอีก รถทัวส์รอบนั้นไปแล้ว เฮ้ยๆๆ ทำไมฟ้ากลั่นแกล้งดาวแบบนี้ละ เลยต้องไปรถตู้ ในเรทราคา 400 บาท (เฮ้ย!! แพงหล๊ายหลาย) ต่อดิครับรอไร สรุปได้ค่ารถในราคา 360 บาท รถออก 14.00 น. จะเดินทางไปถึงวังเวียงโดยประมาณ 17.00 น. ช่วงเวลารอรถก็เดินหาอะไรกินไปตามยถากรรม
เดินทางมาถึงวังเวียงเวลาประมาณ 17.30 น. (ถ้าจำไม่ผิดนะ) สิ่งแรกที่ทำคือหาที่พักซิรอไร จองก็ไม่ได้จอง เลยเดินวนไปวนมา สรุปเลยได้ที่พักนามว่า "สันติ วิวล่า" ในราคา 240,000 กีบ (ห้อง แอร์ น้ำอุ่น WiFi) คิดเป็นเงินไทย ประมาณ 1,026 บาท ตกคนละ 342 บาท (3 คน 2 คืน) เชี้ย!!! ถูกเวอร์ เช็คอินปุ๊บ อาบน้ำปั๊บ เพื่อเตรียมตัวออกมา ดูเหมาทริปสำหรับวันรุ่งขึ้นต่อไป หลังจากออกมา เดินหาประมาณ 3-4 ร้าน เลยตัดสินใจเลือกร้าน "Wonderfultourslaos" คนขายชื่อ "พี่ซัน" บริการดี เสนอขายดี เลยตัดสินใจซื้อ (ไม่ใช่ไรขี้เกียจเดิน) ส่วนราคาตอนแรกคิดเราคนละ 100,000 กีบ ต่อไปต่อมา เหลือ 90,000 กีบ
หลังจากเดินได้ทัวส์ทริปของวันรุ่งขึ้น ก็หาอะไรหม่ำ นั้นคือ "เบอร์เกอร์" อ่าแหละ หื้ม!! แม่คุณ แม่ยอดขมองอิมของข้า ใหญ่คับปากมากกกก คือดี มีให้เลือกหลากหลายร้าน แล้วแต่ดุลพินิจ ของแต่ละคนราคาส่วนใหญ่อยู่ที่ 15,000 กีบ - 30,000 กีบ แล้วอยากจะบอกว่าแม่งโคตรอิ่ม เพราะโดนเฝอถ้วยน้อยไปด้วย (คือดี) อะหนังท้องตึง ก็ต้องไปเบิร์นกันหน่อย
เราเลยมาต่อกันที่ "Sakura Bar" ก่อนมาข้าก็จัด "เบียร์ลาว" หรือ "ເບຍລາວ" มา 1 ขวด เผาหัวก่อน ได้เสียตังค์น้อยๆ มาถึงประมาณ 19.30 น. (คือรีบไงไม่เคยไป) พอมาถึง สัต!! คนน้อยจังวะ (ขำ) ก็เลยจัดเผาหัวกันอีกหน่อย พอถึงเวลา 20.00 น. - 21.00 น. เฮ้ย!! ร้านให้กิน ว๊อสก้า ฟรี เว้ย!! เมาดิรอไร พอเมาก็เต้น ยับ บอกเลย คนไทย เต้นท์แรงสุด แล้วแรงอยู่สามตัว คือ งงมาก (ขำ) บอกเลยฟอร์ก็ต้องขึ้นอย่าอาย เต้นจนร่างแหลก ได้เวลากลับที่พักตอนประมาณ 02.00 น.
เช้าวันที่ 29/08/58 เวลา 08.50 น. ก็มาเจอที่หน้าร้านที่จองทัวส์ กรุ๊ปเรามีทั้งหมด 12 คน
(คนไทย 4 / ฝรั่ง 1 / นอกนั้นเกาหลีล้วนๆ) ก็ออกเดินทางไปไปพายเรือคายัค (ตรงนี้ไม่ลงรายละเอียดเนอะ) เอาเป็นว่า น้ำแรง สัตๆ เรือคว่ำไปสองรอบ (ส่วนสถานที่ไปก็ไม่แตกต่างกันมากสำหรับทัวส์ร้านอื่น) ใช้เวลาเดินทางท่องเที่ยว ตั้งแต่ 9.00 น. - 16.00 น. แต่!!! ข้ากับเพื่อนทำเรือคว่ำ คนในกรุ๊ปทัวส์เลยต้องรอ สรุปกลับมาถึง เกือบ 18.00 น. (ขอบอกตอนเรือคว่ำใจหายแว็ป! แต่แม่งเอ้ย!สนุกฉิบหาย)
ร่างแหลกหลังจากภายเรือคายัค หิวโหยหนักหน่วง เดินหาสะเบียง กลับขึ้นไปกินที่ห้องพัก ชำระล้างร่างกายที่เปื่อยยุ่ย จากการตกแม่น้ำซอง นอนพัก พอถึงเวลา 21.00 น. ต๊ายย !! ได้เวลาล่าเหยื่อยแล้ว (ขำ) แต่งตัว ไปซากุระบาร์ ดิรอไร วันนี้แขกในร้านเป็นคนเกาหลีเยอะมาก เจอเพื่อนๆ ชาวต่างชาติที่เต้นด้วยกันเมื่อคืนเยอะมาก เลยขอถ่ายรูป ขอเฟสไว้เป็นที่ระลึก เสียหน่อย แถมหนุ่มชาวเกาหลี ยังจัดโซจู มาให้ลอง (โอ๊ย! คุณคะ ยาดองบ้านเฮา ร้อนดีแท้) เต้นไปเต้นมาได้รู้จักผู้บ่าวลาวนามว่าน้อง "ບັດ" ซึ่งเป็นคนในพื้นที่ น้องก็เลยชวนไปต่อ ผับชื่อดังของที่นี่ ที่ชื่อว่า "ฮาร์ดบีท" (ที่ตัดสินใจไปเพราะพี่ไกด์ทัวส์ก็แนะนำว่าสนุก เปิดเพลงไทยด้วย) ไปถึงก็เต้นซิรอไร อย่าได้ห่วงสารร่าง เอาให้เต็มที่ ฮี่ๆ วันสุดท้ายละ (บรรยากาศข้างในก็คล้ายๆ ผับบ้านเราเลย มีวัยรุ่นชาวลาวส่วนใหญ่ นักท่องเที่ยวนิดหน่อย)
รุ่งเช้าวันที่ 30/08/58 เดินทางออกจากวังเวียง ด้วยรถทัวส์ (ลาว) วังเวียง-หนองคาย-อุดรฯ เวลา 8.00 น. มาถึงประมาณ 15.30 น. เพื่อมาขอตั๋วรถไฟฟรีเดินทางกลับกรุงเทพฯ เวลา 18.30 น. ช่วงรอรถไฟ ก็มีตลาดนัดขายของ (ข้างๆ สถานีรถไฟหนองคายเลย) ก็ไปจัดหาเสบียงมารองท้องกันหน่อย นั่งๆ นอนๆ เอ้า!! ถึงเวลาละ ขึ้นรถจับจองพื้นที่ พอถึงเวลารถออก ก็โบกมือบ๊ายบาย หนองคายกันได้เลย เดินทางมาถึงหัวลำโพงประมาณ 06.00 น. ของวันที่ 31/08/58
ปล.
-เรทเงินที่เราแลกมา 1 บาทไทย = 234 กีบ (แลกจากเวียงจันทร์) ถ้าเข้ามาแลกที่วังเวียง 1 บาทไทย = 232 กีบ (ซึ่งถูกกว่า)
-ต้องใช้พาสปอร์ตในการเดินทาง การเข้าออกไทย-ลาว ไม่วุ่นวายเท่าไหร แต่ใช้เวลานิดหน่อย เพราะคนค่อนข้างเยอะ (รายละเอียดราคายิบย่อย ไม่กี่บาท)
-สำหรับสาวกโซเชียล ที่ติดหนักมาก เช่นข้า ก็สามารถซื้อซิมของลาวได้ เราซื้อของ "ลาว เทเลคอม" มา ราคา 90,000 กีบ (รวมเติมเงิน โปรเน็ท 5 กิ๊ก) ไปสามคน ซื้อซิมเดียว แล้วแชร์กันเอา เร็วบ้าง ช้าบ้าง ตามแต่พื้นที่ ส่วนใครที่หวัง WiFi ที่พัก มันไม่ได้เร็วเล๊ย เวลาคนใช้เยอะๆ ไม่ต้องคิดว่าจะเล่นได้
-สำหรับซาร์กุระบาร์ ถ้าซื้อคอกเทลส์สองแก้ว ทางร้านจะแจกเสื้อให้ 1 ตัว (เสื้อกร้าม)
-สำหรับคนที่คิดกังวล อย่ากังวล คนลาวหน้ารัก พูดไทยชัดมาก ไม่ต้องกลัวหลงทางแต่อย่างใด (ภาษาหลักที่ใช้ ไทย-อังกฤษ)
-นึกไม่ออกละ เดี๋ยวนึกออกมาเพิ่มเติมอีกที เอ่อ!! ข้าอดไป "บลูลากูน" ร้องไห้หนักมาก
