“วัดกลางบางพระ(หลวงพ่อสมหวัง)”
วัดกลางบางพระ เป็นวัดเก่าแก่เคยเป็นวัดร้างมาช่วงระยะเวลาหนึ่ง จากคำบอกเล่า ต่อ ๆ กันมาว่า เหตุผลที่ชื่อ “วัดกลางบางพระ” สืบเนื่องมาจากเมื่อสมัยก่อน พม่าได้ยกกองทัพมาตีกรุงศรีอยุธยา ชาวบ้านและข้าราชบริพารบางส่วน เกรงกลัวภัยสงครามจากพม่า จึงคิดอพยพหลบหนีออกจากกรุงศรีอยุธยา ใช้ทางน้ำ โดยใช้ เรือ เป็นพาหนะ มาทางแม่น้ำเจ้าพระยา และลำคลองต่าง ๆ ในการอพยพหลบหนีในครั้งนี้ ได้นำพระพุทธปฏิมากรและต้นศรีมหาโพธิ์มาด้วย จนมาถึงปากคลองบางพระของแม่น้ำท่าจีน ได้เกิดลมพายุใหญ่พัดหลบเข้ามาในคลองบางพระ เรือก็ได้ล่มลง ทำให้ต้นศรีมหาโพธิ์ลอยตามน้ำไป ตามลำคลองบางพระ จนถึงตำบลศรีมหาโพธิ์ซึ่งเป็นที่ดอน ต้นศรีมหาโพธิ์จึงได้ขึ้น ณ ที่ตรงนั้น ชาวบ้านในท้องถิ่นเห็นเป็นบารมีต้นศรีมหาโพธิ์ต้นนี้ จึงพร้อมใจกันสร้างวัดขึ้น ขนานนามว่า “วัดศรีมหาโพธิ์” สำหรับพระพุทธปฏิมากรที่ได้จมลงในคลองบางพระ ชาวบ้านจึงพร้อมใจกันสร้างวัดบริเวณที่พระพุทธปฏิมากรจมน้ำ ชายคลองบางพระและได้ขนานนามวัดที่สร้างขึ้นมาว่า “วัดกลางบางพระ” เนื่องจากเป็นวัดที่อยู่กลางระหว่าง วัดบางพระกับวัดศรีมหาโพธิ์ จนถึงทุกวันนี้วัดกลางบางพระ เริ่มเป็นวัดช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ คือราวพุทธศักราช 2326
นักท่องเที่ยวเดินทางมากราบใหว้สักการะ หลวงพ่อสมหวัง พระพุทธรูปขนาดใหญ่ภายในวัดกันเป็นประจำ