“วัดสุวรรณารามราชวรวิหาร เดิมชื่อว่าวัดทอง เป็นวัดเก่าแก่ที่พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯให้รื้อ แล้วสถาปนาขึ้นใหม่แล้วพระราชทานนามว่า วัดสุวรรณาราม เป็นวัดหลวงต่อมา พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่ห้วจึงโปรดฯให้บูรณสังขรใหม่วัดนี้อีกครั้งหนึ่ง”
วัดสุวรรณารามราชวรวิหาร สมัยต้นรัตนโกสินทร์ วัดทองใช้เป็นที่พระราชทานเพลิงศพ เจ้านายและขุนนางผู้หใญ่ที่สำคัญ จึงมีเมรุหลวง แต่ยกเลิกไปใช้ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
พระอุโบสถที่งดงามภายในจิตรกรรมฝาผนังที่โดดเด่นและสมบูรณ์ที่สุดในยุคต้นรัตนโกสินทร์ ด้านหน้าและด้านหลังพระวิหารเป็นเรือนขวางที่แปลกแต่ลงตัว หอระฆังซ้อนชั้นที่วัดอื่นไม่มี หมูกุฎิตึกและเรือนไทยที่หาดูได้ยากยิ่ง
พระประธานในพระอุโบสถเป็นพระสมัยสุโขทัยขนาดใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร มีนามว่า หลวงพ่อศาสดาที่ชาวบ้านเคารพนับถือ งานบุญที่สำคัญของวัดนี้คือ ประเพณีตักบาตรเทโว นอกจากนี้ชาวบ้านบุนิยามบน มีนามว่าหลวงพ่อศาสดาและแก้บนด้วยการ "วิ่งม้า" เป็นประเพณีเก่าแก่ที่สืบมาจนทุกวันนี้
มีเรืองเล่าต่อๆ กันมาว่า หลวงพ่อศาสดาโปรดปรานการวิ่งม้ามาก ชาวบ้านจึงมักแก้บนด้วย "การวิ่งม้า" คือ การวิ่งรอบโบสถ์ จำนวน 3 รอบ ตามจำนวนม้าที่บนไว้ สมัยก่อนจะใช้ก้านกล้วยเป็นหัวม้า ปัจจุบันเปลี่ยนมาใช้ ผ้าขาวม้าแททน วิ่งพลางร้อง ฮี้ ฮี้ ๆ ไปด้วย เมือวิ่งครบ 3 รอบตามจำนวนจะเอาผ้าขาวม้าถวาย แล้วจะให้ผ้าขาวม้ากับคนที่วิ่งต่อไป การบนเรื่องร้ายแรงจะบนม้า 12-90 ตัว