ในปีที่ 11 ของยุคไทโชก่อนสงคราม (1922) อันเป็นผลมาจากกิจกรรมการให้เกียรติที่กระตือรือร้นของคนในท้องถิ่นพื้นที่ของไดโกคุเด็นที่สองในปัจจุบันและวัดฮิกาชิคุอาซาโดะอินถูกกําหนดให้เป็นโบราณสถานแห่งชาติและหลังสงครามในโชวะ 27 (1952) มันกลายเป็นโบราณสถานพิเศษซึ่งเป็นสถานที่สําคัญและเป็นตัวแทนของประเทศ

ในปี 1998 ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมเป็นหนึ่งในองค์ประกอบของ "ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมของนาราโบราณ"

สถาบันวิจัยทรัพย์สินทางวัฒนธรรมแห่งชาตินารา (เดิมชื่อสถาบันวิจัยทรัพย์สินทางวัฒนธรรมแห่งชาตินารา) ก่อตั้งขึ้นในปี 34 (โชวะ 1959) ได้ขุดค้นซากปรักหักพังของพระราชวังเฮโจอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 27 (โชวะ 1952) และเป็นผู้นําการสํารวจและวิจัยของพระราชวังเฮโจเกียวโตและนารารวมถึงทรัพย์สินทางวัฒนธรรมด้านอสังหาริมทรัพย์

พิพิธภัณฑ์ซากปรักหักพังพระราชวังเฮโจสร้างขึ้นในปี 45 (โชวะ 1970) บนพื้นที่ของหอพักมุเรียวเพื่อเป็นสถานที่จัดแสดงนิทรรศการที่อธิบายพระราชวังเฮโจและซากปรักหักพังเกียวโตในลักษณะที่เข้าใจง่ายตามผลการขุดค้น ในเดือนมีนาคม 30 อุทยานประวัติศาสตร์ซากปรักหักพังของพระราชวังเฮโจได้เปิดขึ้นและพิพิธภัณฑ์พระราชวังเฮโจอิซาไนซึ่งเป็นสถานที่แนะนําได้เปิดขึ้นและเรากําลังเป็นพันธมิตรและดูแลนิทรรศการเพื่อให้สามารถเปิดทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่มีค่าของ NABUNKEN ต่อสาธารณชนได้ในสถานที่เดียวกัน พิพิธภัณฑ์พระราชวังเฮโจได้รับการวางตําแหน่งให้เป็นสถานที่ที่จัดแสดงผลการวิจัยล่าสุดของสถาบันวิจัยแห่งชาตินาราซึ่งไม่ จํากัด เฉพาะโบราณคดีและยุคนารานอกเหนือจากนิทรรศการก่อนหน้านี้ของพระราชวังเฮโจและเกียวโต